॥ वाल्मीकि रामायण – किष्किन्धाकाण्ड ॥
॥ vālmīki rāmāyaṇa – kiṣkindhākāṇḍa ॥

॥ सर्ग-२९॥
॥ sarga-29॥

Перевод с санскрита: Анна Устюгова

गुहां प्रविष्टे सुग्रीवे विमुक्ते गगने घनैः ।
वर्षरात्रोषितो रामः कामशोकाभिपीडितः ॥१॥
guhāṃ praviṣṭe sugrīve vimukte gagane ghanaiḥ ।
varṣarātroṣito rāmaḥ kāmaśokābhipīḍitaḥ ॥1॥
Когда Сугрива вошёл в пещеру, когда небо стало свободным от туч, переждавший cезон дождей, угнетённый горем желания Рама

पाण्डुरं गगनं दृष्ट्वा विमलं चन्द्रमण्डलम् ।
शारदीं रजनीं चैव दृष्ट्वा ज्योत्स्नानुलेपनाम् ॥२॥
pāṇḍuraṃ gaganaṃ dṛṣṭvā vimalaṃ candramaṇḍalam ।
śāradīṃ rajanīṃ caiva dṛṣṭvā jyotsnānulepanām ॥2॥
Увидев бледно-жёлтое, чистое небо с диском луны и, увидев снова осеннюю ночь, окрашенную лунным светом,

कामवृत्तं च सुग्रीवं नष्टां च जनकात्मजाम् ।
बुद्ध्वा कालमतीतं च मुमोह परमातुरः ॥३॥
kāmavṛttaṃ ca sugrīvaṃ naṣṭāṃ ca janakātmajām ।
buddhvā kālamatītaṃ ca mumoha paramāturaḥ ॥3॥
Осознав, что и движим желанием Сугрива, и исчезла дочь Джанаки, и срок прошёл, сильно угнетённый лишился чувств.

स तु संज्ञामुपागम्य मुहूर्तान्मतिमान्पुनः ।
मनःस्थामपि वैदेहीं चिन्तयामास राघवः ॥४॥
sa tu saṃjñāmupāgamya muhūrtānmatimānpunaḥ ।
manaḥsthāmapi vaidehīṃ cintayāmāsa rāghavaḥ ॥4॥
Но спустя миг, придя в сознание, тот умный Рагхава снова подумал о пребывающей в сердце Сите.

आसीनः पर्वतस्याग्रे हेमधातुविभूषिते ।
शारदं गगनं दृष्ट्वा जगाम मनसा प्रियाम् ॥५॥
āsīnaḥ parvatasyāgre hemadhātuvibhūṣite ।
śāradaṃ gaganaṃ dṛṣṭva jagāma manasā priyām ॥5॥
Пребывающий на вершине горы украшенной слоем снега, осеннее небо увидев, мысленно обратился к супруге.

दृष्ट्वा च विमलं व्योम गतविद्युद्बलाहकम् ।
सारसारवसङ्घुष्टं विललापार्तया गिरा ॥६॥
dṛṣṭvā ca vimalaṃ vyoma gatavidyudbalāhakam ।
sārasāravasaṅghuṣṭaṃ vilalāpārtayā girā ॥6॥
Увидев чистое небо, с которого ушли грозовые тучи, оглашённое криками журавлей, сказал несчастным голосом

सारसारवसंनादैः सारसारवनादिनी ।
याश्रमे रमते बाला साद्य मे रमते कथम् ॥७॥
sārasāravasaṃnādaiḥ sārasāravanādinī ।
yāśrame ramate bālā sādya me ramate katham ॥7॥
“Из-за звуков журавлиных криков звучащая журавлиными криками девушка, которая наслаждается в ашраме, как она моя радуется?

पुष्पितांश्चासनान्दृष्ट्वा काञ्चनानिव निर्मलान् ।
कथं सा रमते बाला पश्यन्ती मामपश्यती ॥८॥
puṣpitāṃścāsanāndṛṣṭvā kāñcanāniva nirmalān ।
kathaṃ sā ramate bālā paśyantī māmapaśyatī ॥8॥
Наблюдая цветущие асаны, чистые, словно золотые, как та девушка радуется, смотрящая и невидящая меня?

या पुरा कलहंसानां स्वरेण कलभाषिणी ।
बुध्यते चारुसर्वाङ्गी साद्य मे बुध्यते कथम् ॥९॥
yā purā kalahaṃsānāṃ svareṇa kalabhāṣiṇī ।
budhyate cārusarvāṅgī sādya me budhyate katham ॥9॥
Которая в прежние времена нежно говорящая голосом лебедей пробуждается, у которой все конечности прекрасны, как она моя пробуждается теперь?

निःस्वनं चक्रवाकानां निशम्य सहचारिणाम् ।
पुण्डरीकविशालाक्षी कथमेषा भविष्यति ॥१०॥
niḥsvanaṃ cakravākānāṃ niśamya sahacāriṇām ।
puṇḍarīkaviśālākṣī kathameṣā bhaviṣyati ॥10॥
Крик воссоединившихся гусей успокоив, она с большими, подобными белому лотосу, глазами. Как же она будет?

सरांसि सरितो वापीः काननानि वनानि च ।
तां विना मृगशावाक्षीं चरन्नाद्य सुखं लभे ॥११॥
sarāṃsi sarito vāpīḥ kānanāni vanāni ca ।
tāṃ vinā mṛgaśāvākṣīṃ carannādya sukhaṃ labhe ॥11॥
В прудах, реках, озёрах, лесах и рощах я, странствующий, не получаю счастья без неё, у которой глаза, как у оленёнка.

अपि तां मद्वियोगाच्च सौकुमार्याच्च भामिनीम् ।
न दूरं पीडयेत्कामः शरद्गुणनिरन्तरः ॥१२॥
api tāṃ madviyogācca saukumāryācca bhāminīm ।
na dūraṃ pīḍayetkāmaḥ śaradguṇanirantaraḥ ॥12॥
Ту красавицу не будет мучить долго желание, у которого сильны осенние качества, и от разлуки со мной и от нежности”.

एवमादि नरश्रेष्ठो विललाप नृपात्मजः ।
विहङ्ग इव सारङ्गः सलिलं त्रिदशेश्वरात् ॥१३॥
evamādi naraśreṣṭho vilalāpa nṛpātmajaḥ ।
vihaṅga iva sāraṅgaḥ salilaṃ tridaśeśvarāt ॥13॥
Так далее лучший из людей, сын царя, причитал, словно летящая по небу птица саранга воду от Владыки неба.

ततश्चञ्चूर्य रम्येषु फलार्थी गिरिसानुषु ।
ददर्श पर्युपावृत्तो लक्ष्मीवाँल्लक्ष्मणोऽग्रजम् ॥१४॥
tataścañcūrya ramyeṣu phalārthī girisānuṣu ।
dadarśa paryupāvṛtto lakṣmīvā~llakṣmaṇo’grajam ॥14॥
Затем, интенсивно походив на прекрасных горных вершинах, стремящийся к результату, прекрасный Лакшмана, вернувшийся, увидел старшего брата.

तं चिन्तया दुःसहया परीतं विसंज्ञमेकं विजने मनस्वी ।
भ्रातुर्विषादात्परितापदीनः समीक्ष्य सौमित्रिरुवाच रामम् ॥१५॥
taṃ cintayā duḥsahayā parītaṃ visaṃjñamekaṃ vijane manasvī ।
bhrāturviṣādātparitāpadīnaḥ samīkṣya saumitriruvāca rāmam ॥15॥
Того брата, измученного мыслью трудновыносимой, бессознательного, одного в одиночестве из-за отчаяния, взглянув, горем подавленный сын Сумитры сказал Раме.

किमार्य कामस्य वशङ्गतेन किमात्मपौरुष्यपराभवेन ।
अयं सदा संह्रियते समाधिः किमत्र योगेन निवर्तितेन ॥१६॥
kimārya kāmasya vaśaṅgatena kimātmapauruṣyaparābhavena ।
ayaṃ sadā saṃhriyate samādhiḥ kimatra yogena nivartitena ॥16॥
Почему, господин, попавшим во власть Камы, почему уничтожением собственного мужества – эта сосредоточенность постоянно уничтожается? Почему оставила йога?

क्रियाभियोगं मनसः प्रसादं समाधियोगानुगतं च कालम् ।
सहायसामर्थ्यमदीनसत्त्व स्वकर्महेतुं च कुरुष्व हेतुम् ॥१७॥
kriyābhiyogaṃ manasaḥ prasādaṃ samādhiyogānugataṃ ca kālam ।
sahāyasāmarthyamadīnasattva svakarmahetuṃ ca kuruṣva hetum ॥17॥
Направленность на действия, чистоту ума, время для самадхи йогой, способность к помощи, о тот, чья сущность не подавлена, нацеленность на собственные дела сделай своим мотивом.

न जानकी मानववंशनाथ त्वया सनाथा सुलभा परेण ।
न चाग्निचूडां ज्वलिताम् उपेत्य न दह्यते वीरवरार्ह कश्चित् ॥१८॥
na jānakī mānavavaṃśanātha tvayā sanāthā sulabhā pareṇa ।
na cāgnicūḍāṃ jvalitām upetya na dahyate vīravarārha kaścit ॥18॥
О защитник человеческого рода, Джанаки не будет легко доступной для других, если ты в виде защитника. И неверно, что никто не обжигается подойдя к сияющему кончику огня.

सलक्षणं लक्ष्मणमप्रधृष्यं स्वभावजं वाक्यमुवाच रामः ।
हितं च पथ्यं च नयप्रसक्तं ससाम धर्मार्थसमाहितं च ॥१९॥
salakṣaṇaṃ lakṣmaṇamapradhṛṣyaṃ svabhāvajaṃ vākyamuvāca rāmaḥ ।
hitaṃ ca pathyaṃ ca nayaprasaktaṃ sasāma dharmārthasamāhitaṃ ca ॥19॥
Лакшману, неприступному, обладающиму теми же отличительными знаками, сказал Рама рождённую своей природой речь и благую, и полезную, и снабженную мудростью, и примирительную, и сконцентрированную на дхарме и артхе.

निःसंशयं कार्यमवेक्षितव्यं क्रियाविशेषो ह्यनुवर्तितव्यः ।
ननु प्रवृत्तस्य दुरासदस्य कुमार कार्यस्य फलं न चिन्त्यम् ॥२०॥
niḥsaṃśayaṃ kāryamavekṣitavyaṃ kriyāviśeṣo hyanuvartitavyaḥ ।
nanu pravṛttasya durāsadasya kumāra kāryasya phalaṃ na cintyam ॥20॥
Без сомнения, дело должно быть рассмотрено. Ведь необходимо руководствоваться отличительной чертой действия. Действительно, у начатого, трудно достижимого дела, о царевич, результат не должен рассматриваться.

अथ पद्मपलाशाक्षीं मैथिलीम् अनुचिन्तयन् ।
उवाच लक्ष्मणं रामो मुखेन परिशुष्यता ॥२१॥
atha padmapalāśākṣīṃ maithilīm anucintayan ।
uvāca lakṣmaṇaṃ rāmo mukhena pariśuṣyatā ॥21॥
Рама, думающий о лотосолистоглазой царевне митхилийской, сказал Лакшману пересыхающим ртом.

तर्पयित्वा सहस्राक्षः सलिलेन वसुन्धराम् ।
निर्वर्तयित्वा सस्यानि कृतकर्मा व्यवस्थितः ॥२२॥
tarpayitvā sahasrākṣaḥ salilena vasundharām ।
nirvartayitvā sasyāni kṛtakarmā vyavasthitaḥ ॥22॥
Индра, удовлетворив водой землю, взрастив всходы, тем, чьи дела выполнены, стал.

स्निग्धगम्भीरनिर्घोषाः शैलद्रुमपुरोगमाः ।
विसृज्य सलिलं मेघाः परिश्रान्ता नृपात्मज ॥२३॥
snigdhagambhīranirghoṣāḥ śailadrumapurogamāḥ ।
visṛjya salilaṃ meghāḥ pariśrāntā nṛpātmaja ॥23॥
Звучащие нежно и глубоко, идущие дальше гор и деревьев, испустив воду, тучи истощились, о сын царя.

नीलोत्पलदलश्यामाः श्यामीकृत्वा दिशो दश ।
विमदा इव मातङ्गाः शान्तवेगाः पयोधराः ॥२४॥
nīlotpaladalaśyāmāḥ śyāmīkṛtvā diśo daśa ।
vimadā iva mātaṅgāḥ śāntavegāḥ payodharāḥ ॥24॥
Окрасив в тёмное, как лепестки цветка синего лотоса, 10 сторон света, как у успокоившихся слонов, снизился напор у облаков.

जलगर्भा महावेगाः कुटजार्जुनगन्धिनः ।
चरित्वा विरताः सौम्य वृष्टिवाताः समुद्यताः ॥२५॥
jalagarbhā mahāvegāḥ kuṭajārjunagandhinaḥ ।
caritvā viratāḥ saumya vṛṣṭivātāḥ samudyatāḥ ॥25॥
Водоутробные, великосильные, с ароматом Кутаджи и Арджуны, дождевые ветры, поднявшиеся, пространствовав, остановились, о луноподобный.

घनानां वारणानां च मयूराणां च लक्ष्मण ।
नादः प्रस्रवणानां च प्रशान्तः सहसानघ ॥२६॥
ghanānāṃ vāraṇānāṃ ca mayūrāṇāṃ ca lakṣmaṇa ।
nādaḥ prasravaṇānāṃ ca praśāntaḥ sahasānagha ॥26॥
У туч, и у слонов, и у павлинов, о Лакшмана, и у потоков звук успокоился внезапно,о безупречный.

अभिवृष्टा महामेघैर्निर्मलाश्चित्रसानवः ।
अनुलिप्ता इवाभान्ति गिरयश्चन्द्ररश्मिभिः ॥२७॥
abhivṛṣṭā mahāmeghairnirmalāścitrasānavaḥ ।
anuliptā ivābhānti girayaścandraraśmibhiḥ ॥27॥
Смоченные дождём больших туч и чистые с разнообразными горными хребтами горы сияют, словно окрашенные лучами Луны.

दर्शयन्ति शरन्नद्यः पुलिनानि शनैः शनैः ।
नवसङ्गमसव्रीडा जघनानीव योषितः ॥२८॥
darśayanti śarannadyaḥ pulināni śanaiḥ śanaiḥ ।
navasaṅgamasavrīḍā jaghanānīva yoṣitaḥ ॥28॥
Показывают осенние реки постепенно берега новосоединённые, как нескромные женщины бёдра.

प्रसन्नसलिलाः सौम्य कुररीभिर्विनादिताः ।
चक्रवाकगणाकीर्णा विभान्ति सलिलाशयाः ॥२९॥
prasannasalilāḥ saumya kurarībhirvināditāḥ ।
cakravākagaṇākīrṇā vibhānti salilāśayāḥ ॥29॥
О луноподобный, чистоводные, оглашаемые звуками самок скоп, усыпанные стаями красноватых гусей сияют водоёмы.

अन्योन्यबद्धवैराणां जिगीषूणां नृपात्मज ।
उद्योगसमयः सौम्य पार्थिवानामुपस्थितः ॥३०॥
anyonyabaddhavairāṇāṃ jigīṣūṇāṃ nṛpātmaja ।
udyogasamayaḥ saumya pārthivānāmupasthitaḥ ॥30॥
У царей, относящихся друг к другу с враждой, желающих победить, о сын царя, момент для стараний, о милый, пришёл.

इयं सा प्रथमा यात्रा पार्थिवानां नृपात्मज ।
न च पश्यामि सुग्रीवमुद्योगं वा तथाविधम् ॥३१॥
iyaṃ sā prathamā yātrā pārthivānāṃ nṛpātmaja ।
na ca paśyāmi sugrīvamudyogaṃ vā tathāvidham ॥31॥
Именно это та первая поездка у царей, о сын царя, и я не вижу Сугриву или соответствующего усилия.

चत्वारो वार्षिका मासा गता वर्षशतोपमाः ।
मम शोकाभितप्तस्य सौम्य सीतामपश्यतः ॥३२॥
catvāro vārṣikā māsā gatā varṣaśatopamāḥ ।
mama śokābhitaptasya saumya sītāmapaśyataḥ ॥32॥
Четыре дождливые месяца прошли, подобные 100 годам, для меня, горем мучимого, о милый, невидящего Ситу.

प्रियाविहीने दुःखार्ते हृतराज्ये विवासिते ।
कृपां न कुरुते राजा सुग्रीवो मयि लक्ष्मण ॥३३॥
priyāvihīne duḥkhārte hṛtarājye vivāsite ।
kṛpāṃ na kurute rājā sugrīvo mayi lakṣmaṇa ॥33॥
Ко мне, лишённому милой, мучимому горем, лишённому царства, изгнанному, не проявляет сострадание  царь сугрива, о Лакшмана.

अनाथो हृतराज्योऽयं रावणेन च धर्षितः ।
दीनो दूरगृहः कामी मां चैव शरणं गतः ॥३४॥
anātho hṛtarājyo’yaṃ rāvaṇena ca dharṣitaḥ ।
dīno dūragṛhaḥ kāmī māṃ caiva śaraṇaṃ gataḥ ॥34॥
Он, беззащитный, лишённый царства и обиженный Раваной, печальный, у кого далеко дом, любящий, именно ко мне обратившийся за защитой.

इत्येतैः कारणैः सौम्य सुग्रीवस्य दुरात्मनः ।
अहं वानरराजस्य परिभूतः परन्तप ॥३५॥
ityetaiḥ kāraṇaiḥ saumya sugrīvasya durātmanaḥ ।
ahaṃ vānararājasya paribhūtaḥ parantapa ॥35॥
Я был охвачен вот этими мотивами, о милый, злого Сугривы, короля обезьян, о усмиритель врагов.

स कालं परिसङ्ख्याय सीतायाः परिमार्गणे ।
कृतार्थः समयं कृत्वा दुर्मतिर्नावबुध्यते ॥३६॥
sa kālaṃ parisaṅkhyāya sītāyāḥ parimārgaṇe ।
kṛtārthaḥ samayaṃ kṛtvā durmatirnāvabudhyate ॥36॥
Он, вычислив время для поиска Ситы, сделав уговор, недружелюбный, не замечается.

त्वं प्रविश्य च किष्किन्धां ब्रूहि वानरपुङ्गवम् ।
मूर्खं ग्राम्यसुखे सक्तं सुग्रीवं वचनान्मम ॥३७॥
tvaṃ praviśya ca kiṣkindhāṃ brūhi vānarapuṅgavam ।
mūrkhaṃ grāmyasukhe saktaṃ sugrīvaṃ vacanānmama ॥37॥
Ты, попав в Кишкиндху, скажи вожаку обезьян, дураку. к примитивным удовольствиям привязанному, от моего имени.

अर्थिनामुपपन्नानां पूर्वं चाप्युपकारिणाम् ।
आशां संश्रुत्य यो हन्ति स लोके पुरुषाधमः ॥३८॥
arthināmupapannānāṃ pūrvaṃ cāpyupakāriṇām ।
āśāṃ saṃśrutya yo hanti sa loke puruṣādhamaḥ ॥38॥
Надежду просивших, пришедших, а также ранее помогавших, пообещав, кто убивает, тот на земле нижайший из людей.

शुभं वा यदि वा पापं यो हि वाक्यमुदीरितम् ।
सत्येन परिगृह्णाति स वीरः पुरुषोत्तमः ॥३९॥
śubhaṃ vā yadi vā pāpaṃ yo hi vākyamudīritam ।
satyena parigṛhṇāti sa vīraḥ puruṣottamaḥ ॥39॥
Благое или даже если греховное слово, сказанное, кто на самом деле исполняет, тот герой, лучший из людей.

कृतार्था ह्यकृतार्थानां मित्राणां न भवन्ति ये ।
तान्मृतानपि क्रव्यादः कृतघ्नान्नोपभुञ्जते ॥४०॥
kṛtārthā hyakṛtārthānāṃ mitrāṇāṃ na bhavanti ye ।
tānmṛtānapi kravyādaḥ kṛtaghnānnopabhuñjate ॥40॥
Которые достигшие цели не помогают не достигшим целей друзьям, тех неблагодарных, даже мёртвых. хищники не едят.

नूनं काञ्चनपृष्ठस्य विकृष्टस्य मया रणे ।
द्रष्टुमिच्छति चापस्य रूपं विद्युद्गणोपमम् ॥४१॥
nūnaṃ kāñcanapṛṣṭhasya vikṛṣṭasya mayā raṇe ।
draṣṭumicchati cāpasya rūpaṃ vidyudgaṇopamam ॥41॥
Не иначе сейчас он хочет видеть форму лука, золотоспинного, натянутого мной в борьбе, подобную группе молний.

घोरं ज्यातलनिर्घोषं क्रुद्धस्य मम संयुगे ।
निर्घोषमिव वज्रस्य पुनः संश्रोतुमिच्छति ॥४२॥
ghoraṃ jyātalanirghoṣaṃ kruddhasya mama saṃyuge ।
nirghoṣamiva vajrasya punaḥ saṃśrotumicchati ॥42॥
Ужасный звук тетивы от меня, в битве разгневанного, как звук ваджры, снова желает услышать.

काममेवं गतेऽप्यस्य परिज्ञाते पराक्रमे ।
त्वत्सहायस्य मे वीर न चिन्ता स्यान्नृपात्मज ॥४३॥
kāmamevaṃ gate’pyasya parijñāte parākrame ।
tvatsahāyasya me vīra na cintā syānnṛpātmaja ॥43॥
Вот так в обратившемся к желанию, даже в его узнанной силе, у меня, у которого ты помощник, о Герой, не будет беспокойства, о сын царя.

यदर्थमयमारम्भः कृतः परपुरञ्जय ।
समयं नाभिजानाति कृतार्थः प्लवगेश्वरः ॥४४॥
yadarthamayamārambhaḥ kṛtaḥ parapurañjaya ।
samayaṃ nābhijānāti kṛtārthaḥ plavageśvaraḥ ॥44॥
Поскольку это начало выполнено, о покоритель вражеских городов, момент не узнает добившийся цели Повелитель обезьян.

वर्षासमयकालं तु प्रतिज्ञाय हरीश्वरः ।
व्यतीतांश्चतुरो मासान्विहरन्नावबुध्यते ॥४५॥
varṣāsamayakālaṃ tu pratijñāya harīśvaraḥ ।
vyatītāṃścaturo māsānviharannāvabudhyate ॥45॥
Думая, что время сезона дождей, развлекающийся Повелитель обезьян не осознаёт прошедшие 4 месяца.

सामात्यपरिषत्क्रीडन्पानमेवोपसेवते ।
शोकदीनेषु नास्मासु सुग्रीवः कुरुते दयाम् ॥४६॥
sāmātyapariṣatkrīḍanpānamevopasevate ।
śokadīneṣu nāsmāsu sugrīvaḥ kurute dayām ॥46॥
Вместе с министрами и окружением веселящейся, только питьё почитающий Сугрива к нам, подавленным горем, не проявляет сострадания.

उच्यतां गच्छ सुग्रीवस्त्वया वत्स महाबल ।
मम रोषस्य यद्रूपं ब्रूयाश्चैनमिदं वचः ॥४७॥
ucyatāṃ gaccha sugrīvastvayā vatsa mahābala ।
mama roṣasya yadrūpaṃ brūyāścainamidaṃ vacaḥ ॥47॥
Иди, пусть будет оповещён тобой Сугрива, о милый, великосильный, каков вид моего гнева, скажешь ему эту речь.

न च सङ्कुचितः पन्था येन वाली हतो गतः ।
समये तिष्ठ सुग्रीव मा वालिपथमन्वगाः ॥४८॥
na ca saṅkucitaḥ panthā yena vālī hato gataḥ ।
samaye tiṣṭha sugrīva mā vālipathamanvagāḥ ॥48॥
“Не закрыт путь, которым убитый Вали ушёл, о Сугрива, придерживайся уговора, не следуй пути Вали.

एक एव रणे वाली शरेण निहतो मया ।
त्वां तु सत्यादतिक्रान्तं हनिष्यामि सबान्धवम् ॥४९॥
eka eva raṇe vālī śareṇa nihato mayā ।
tvāṃ tu satyādatikrāntaṃ haniṣyāmi sabāndhavam ॥49॥
Моей стрелой в битве был убит именно один Вали, тебя же, отодвинутого от истины, я убью с родственниками.

तदेवं विहिते कार्ये यद्धितं पुरुषर्षभ ।
तत्तद्ब्रूहि नरश्रेष्ठ त्वर कालव्यतिक्रमः ॥५०॥
tadevaṃ vihite kārye yaddhitaṃ puruṣarṣabha ।
tattadbrūhi naraśreṣṭha tvara kālavyatikramaḥ ॥50॥
Так что в порученном деле, которое полезно, о первый среди людей, всё то скажи, о наилучший из людей,спеши, нарушение срока.

कुरुष्व सत्यं मयि वानरेश्वर प्रतिश्रुतं धर्ममवेक्ष्य शाश्वतम् ।
मा वालिनं प्रेत्य गतो यमक्षयं त्वमद्य पश्येर्मम चोदितैः शरैः ॥५१॥
kuruṣva satyaṃ mayi vānareśvara pratiśrutaṃ dharmamavekṣya śāśvatam ।
mā vālinaṃ pretya gato yamakṣayaṃ tvamadya paśyermama coditaiḥ śaraiḥ ॥51॥
Сделай правдиво по отношению ко мне, о Повелитель обезьян. Обещанный вечный долг приняв во внимание. Сейчас ты, умерев, отправившийся в обитель Ямы, не увидел бы Вали благодаря стрелам, выпущенным мною».

स पूर्वजं तीव्रविवृद्धकोपं लालप्यमानं प्रसमीक्ष्य दीनम् ।
चकार तीव्रां मतिमुग्रतेजा हरीश्वरे मानववंशनाथः ॥५२॥
sa pūrvajaṃ tīvravivṛddhakopaṃ lālapyamānaṃ prasamīkṣya dīnam ।
cakāra tīvrāṃ matimugratejā harīśvare mānavavaṃśanāthaḥ ॥52॥
На старшего брата, с сильно выросшим гневом, грустного, плачущего, посмотрев, стремительно сконцентрировался на повелителя обезьян наделённый ужасной энергией защитник человеческого рода.